اونی که همیشه تنهاست
                       اونی که تو خواب و رویاست
                           دلش آسمون و پرواز
                                                 خودش اما قفس و نداره یه راز
                                 نداره خاطر ای رو که بخاطرش بمیره
                اونی که تنهای تنهاست توی غصه هاش اسیره
اونی که صدای پاهاش ,همصدای گریه بوده
           اونی که تمامه عمرش پر از بی کسی بوده
                اون که با همه غریبست
                        تنها یارش درد و غم هاش
                               مثه دیروزه امروزش , امروزش هم مثه فرداش
                اون غریبه که تو دستاش جز خلا چیزی نداره 
          اون دیوونه که میتونه این غمو دووم بیاره
     آره اون منم ,منم من که با تنهایی رفیقم
                 آره اون منم , منم من که همیشه گوشه گیرم
          آره این و خوب میدونم

           که یه روزی مثه مرداب توی گوشه ای میمیرم

شعر :علی رنجبر